مقایسه بازده بازتوانی قلبی در بیماران قلبی پس از آنژیوپلاستی، جراحی بای پاس و سکته قلبی

مقدمه و هدف: بازتوانی قلبی موجب کاهش مرگ و میر و بهبود وضعیت روحی ـ روانی و قلبی ـ عروقی در بیماران قلبی می شود. بررسی اثرات بازتوانی در گروههای مختلف بیماران قلبی از نظر جنس ، سن و علت مراجعه می تواند در تدوین برنامه بازتوانی اختصاصی تر برای آنها و کاهش هزینه های درمانی تأثیرگذار باشد. در این مطالعه بازده بازتوانی قلبی در بیماران پس از آنژیوپلاستی، جراحی بای پاس و سکته قلبی مورد مقایسه قرار گرفته است . مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت گذشته نگر پرونده 310 بیمار قلبی که تحت عمل جراحی آنژیوپلاستی یا بای پاس قرار گرفته اند و یا به علل طبی مثل آنژین صدری یا سکته قلبی برای بازتوانی قلبی به مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سالهای 1382- 1378 ارجاع داده شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه بازتوانی به مدت 2 ماه (3 جلسه در هفته) شامل؛ ورزش هوازی، آموزش بیمار و اصلاح رژیم غذایی برای آنها انجام شد و متغیرهای ظرفیت ورزشی، کسر تخلیه، لیپیدپروفایل و شاخص توده بدنی قبل و بعد از بازتوانی اندازه گیری شد . داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیماران در 3 گروه جراحی بای پاس (156 نفر)، آنژیوپلاستی (44 نفر) و طبی(110 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر سه گروه به دنبال بازتوانی لیپیدپروفایل، ظرفیت عملی، کسر تخلیه و شاخص توده بدنی بهبود معنی داری یافته بود. مقایسه درصد تغییرات این متغیرها در سه گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد و همه گروهها به یک میزان از بازتوانی قلبی سود بردند. نتیجه گیری: بیماران با علل مراجعه متفاوت به یک میزان از بازتوانی قلبی سود می بردند و این نتایج در دو جنس مشابه بود. در این مطالعه بیماران مبتلا به سکته قلبی به طور قابل توجهی مانند بیمارانی که برای آنها مداخلات ریواسکولاریزاسیون انجام شده بود سود بردند. لذا ارجاع این بیماران به بازتوانی قبل از انجام این گونه مداخلات تهاجمی، در به تأخیر انداختن عمل جراحی و کاهش هزینه های درمانی ناشی از آنها توصیه می شود.